Choroba Peyroniego dotyka 3-9% dorosłych mężczyzn w wieku 20-70 lat, z systematyczną tendencją wzrostową i dotyczy najczęściej rasy białej, rzadziej czarnej, a wyjątkowo żółtej. U niewielkiej liczby mężczyzn zmiany mogą ustąpić spontanicznie w ciągu roku od rozpoznania, podczas gdy u 45% chorych następuje stabilizacja objawów, a u 40% progresja.

• guzki na grzbiecie prącia,
• skrzywienie prącia przy wzwodzie,
• ból podczas wzwodu,
• ból przy dotyku.

Ostra faza – miejscowym stanem zapalnym (możliwy ból przy dotyku, podczas wzwodu i współżycia), progresją rozmiaru płytki włóknistej i postępującą deformacją w postaci skrzywienia prącia

Przewlekła faza – ustąpienie stanu zapalnego, stabilizacja wielkości płytki i zmian deformacyjnych prącia

Przyczyny występowania choroby nie są znane, przypuszcza się, że stanowi konsekwencję nieprawidłowo zagojonej rany na penisie (mikrourazy prącia podczas stosunku płciowego). W miejscu zranienia bądź uszkodzenia powstaje blizna, przez co traci on swoją elastyczność i sztywniejąc, zniekształca lub wygina się w nienaturalny sposób.

• infekcje,
• zapalenia cewki moczowej,
• choroby weneryczne,
• zmiany miażdżycowe cukrzycą,
• reumatoidalnym zapaleniem stawów,
• dną moczanową,
• zapaleniem żył,
• kolagenozą.

• wyeliminowanie czynników zwiększających przeciążenie prącia,
• uelastycznienie blaszki łącznotkankowej,
• zmniejszenie dolegliwości bólowych,
• zmniejszenie skrzywienia prącia.

W ostrej fazie choroby wykorzystuje się laser biostymulacyjny, który nie przegrzewa tkanek. Laseroterapia zmniejsza dolegliwości bólowe oraz uelastycznia tkanki miękkie.

W przypadku przeciwskazania do zażywania leków doustnych lub nakłuć, można wprowadzić lek za pomocą jonoforezy.

W chorobie Peyroniego wykorzystuje się równie zabiegi takie jak: ultradźwięki, prądy TENS, fala uderzeniowa.

W celu zapewnienia naszym pacjentom intymnej atmosfery, dyskrecji oraz indywidualnego podejścia, terapię przeprowadzamy indywidualnie.