Wady postawy ciała stwierdza się u 30-60 % dzieci i młodzieży w Polsce. Badania Zespołu Polskiego Rejestru Wrodzonych Wad Rozwojowych wskazują, że występowanie wrodzonych wad rozwojowych w zakresie układu kostno-szkieletowego zwiększyło się w przeciągu ostatnich dziesięciu lat. Stanowią one jedną z najliczniejszych grup wśród wszystkich, stwierdzonych wrodzonych wad rozwojowych ( I miejsce – wady serca, II – wady układu mięśniowo-szkieletowego).

Plecy okrągłe (dorsum rotundum)

Charakteryzują się nadmiernym wygięciem kręgosłupa ku tyłowi. Jeżeli wygięcie to dotyczy górnego, piersiowego odcinka kręgosłupa, to taką postać pleców okrągłych określamy jako „kifotyczną”. Jeżeli cały kręgosłup wygięty jest ku tyłowi, przypomina literę „C” to jest to kifoza totalna.
Wada ta charakteryzuje się osłabieniem mięśni grzbietu, wysunięciem do przodu głowy i barków, przykurczem mięśni klatki piersiowej, spłaszczeniem i zapadnięciem klatki piersiowej, odstawaniem łopatek od klatki piersiowej.

Plecy wklęsłe (dorsum concavum)

Są wadą odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Dla tego odcinka u osób zdrowych charakterystyczne jest wygięcie kręgosłupa do przodu.
Pogłębienie wygięcia tzw. hiperlordoza lędźwiowa świadczy o plecach wklęsłych. Sylwetkę dziecka z plecami wklęsłymi charakteryzuje pogłębiona lordoza lędźwiowa, zwiększone przodopochylenie miednicy, wypięty brzuch, uwypuklenie pośladków.

Plecy okrągło – wklęsłe (dorsum rotundo – concavum)

Plecy okrągło – wklęsłe są wadą postawy, w której występują równocześnie cechy charakterystyczne dla pleców okrągłych i wklęsłych.
Charakterystyczną cechą tej wady jest zwiększona lordoza lędźwiowa i kifoza piersiowa. W sylwetce dziecka obserwuje się: pogłębienie kifozy piersiowej, wysunięcie głowy do przodu, wysunięcie barków do przodu, rozsunięcie i odstawanie łopatek od klatki piersiowej, pogłębienie lordozy lędźwiowej, zwiększenie przodopochylenia miednicy, wypięty brzuch, uwypuklenie pośladków.

Plecy płaskie – (dorsum planum)

Ta wada charakteryzuje się spłaszczeniem lub brakiem fizjologicznych krzywizn kręgosłupa. Brak fizjologicznych krzywizn kręgosłupa powoduje wypadnięcie funkcji amortyzacyjnej kręgosłupa. Poszczególne elementy kręgosłupa ulęgają przeciążeniu i prowadzą do zmian zwyrodnieniowych. Istnieje skłonność do powstawania bocznych skrzywień kręgosłupa. Pojemność i ruchomość klatki piersiowej są upośledzone.

Skolioza (łac. Scoliosis, z gr. skoliós – krzywy) – boczne skrzywienie kręgosłupa

Skolioza, zwana bocznym skrzywieniem kręgosłupa jest wadą postawy, polegającą na wielopłaszczyznowym odchyleniu lini kręgosłupa od stanu prawidłowego. Odchylenie to występuje w trzech płaszczyznach
a. czołowej – kręgosłup wygina się w bok: w prawo lub w lewo,
b. strzałkowej – pogłębia się wygięcie kifotyczne lub lordotyczne,
c. poprzecznej – następuje rotacja (obrót) kręgów, co prowadzi do powstania garbu.
Skolioza może powodować niekorzystne zmiany w układzie ruchu, układzie krążeniowo – oddechowym, w sprawności i wydolności fizycznej, a także w narządach wewnętrznych.

Klatka piersiowa lejkowata, szewska (łac. Pectus excavatum)

Charakterystyczną cechą tej wady jest lejkowate zapadnięcie dolnej części mostka i przylegających do niego żeber. Przyczyną jest wrodzone zaburzenie rozwoju przepony lub nieprawidłowy rozwój chrząstek żebrowych.

Klatka piersiowa kurza (łac. pectus carinatum, pectus gallinaceum) 

Charakterystyczny dla tej wady jest zniekształcony, silnie wysunięty do przodu mostek tworzący uwypuklenie w kształcie dziobu łodzi. Wada ta, podobnie jak klatka piersiowa lejkowata, silnie zaburza wydolność układu oddechowego i krążenia.

Kolana koślawe (łac. genu valgum)

W tej wadzie kolana skierowane są do wewnątrz, oś podudzia tworzy z osią uda kąt rozwarty na zewnątrz, podudzie jest nadmiernie oddalone od osi środkowej ciała. Gdy dziecko stoi na baczność, kolana opierają się o siebie, a między kostkami stóp jest spora przerwa (> 5 cm).

Kolana szpotawe (łac. genu varum)

W tej wadzie oś podudzia tworzy z osią uda kąt otwarty do wewnątrz. Gdy dziecko stoi prosto, ze złączonymi stopami, między kolanami tworzy mu się szczelina w kształcie litery O (> 5cm). Często też palce stóp skierowane są do wewnątrz.

Płaskostopie (łac. pes planus)

Zniekształcenie stopy polegające na obniżeniu się jej fizjologicznego sklepienia, w wyniku czego staje się ona płaska. Stopa o prawidłowej budowie nie dotyka podłoża całą powierzchnią. Jej kości układają się w łuk. Przy płaskostopiu prawie cała stopa przylega do podłoża (co można zaobserwować oglądając ślady mokrych stóp na podłożu). Kości w takiej stopie ułożone są w linii prostej.

Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje płaskostopia:

• płaskostopie podłużne – będące wynikiem obniżenia łuku przyśrodkowego (dynamicznego) stopy,
• płaskostopie poprzeczne – będące skutkiem obniżenia łuku poprzecznego przedniego stopy.

Stopa wydrążona (pes excavatum)

Cechą charakterystyczną tej wady jest nadmierne wydrążenie stopy między śródstopiem a piętą i skróceniem tego odcinka. Jest to tzw. wysokie podbicie.

Stopa szpotawa

Pięta jest skręcona do wewnątrz względem podudzia i opiera się zewnętrzną krawędzią na podłożu.

Stopa płasko – koślawa (łac. talipes equinovarus, ang. club foot)

Jest to wada złożona, wynikająca z przeciążenia stopy oraz niewydolności jej układu mięśniowo -więzadłowego. Charakterystyczną cechą tej wady oprócz spłaszczenia wysklepienia stopy jest skręcenie pięty na zewnątrz. Pięta opiera się na podłożu brzegiem przyśrodkowym.

• niedobór ruchu,
• siedzący tryb życia,
• przyjmowanie jednorodnych i długotrwałych pozycji,
• zaburzenia napięcia mięśni – wskutek długotrwałej choroby,
• krzywica,
• gruźlica,
• choroba Scheuermana,
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa,
• dystonia mięśniowa (zaburzenie równowagi napięć mięśniowych),
• noszenie niewłaściwego obuwia.

Wady nabyte – mogą być wywołane przebytymi chorobami lub powstają na skutek zaburzenia prawidłowej postawy ciała.

Wady nabyte rozwojowe – powstające najczęściej w wyniku takich chorób jak: gruźlica, krzywica, choroba Scheurmana.

Wady nabyte nawykowe – związane z tzw. strefą środowiskową, np. ograniczenie aktywności ruchowej, złe obuwie, ubiór, nieodpowiednie noszenie teczki z książkami, nieprawidłowe oświetlenie

Wady wrodzone – są następstwem czynników, które działały w okresie płodowym.

Wady wrodzone kości – takie jak: zaburzenie kostnienia, wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego, wady stóp – płasko i płasko-koślawe, wydrążona, końska.

Wady wrodzone mięśni, np. postępujący zanik mięśni.

• wyeliminowanie czynników zwiększających przeciążenie kręgosłupa,
• zapewnienie optymalnych warunków w domu, szkole, pracy,
• normalizacja napięcia tkanek miękkich,
• rozciągniecie mięśni przykurczonych,
• wzmocnienie mięśni osłabionych,
• nauka przyjmowania postawy skorygowanej,
• przerwanie błędnego koła bólowego,
• torowanie czucia proprioceptywnego,
• wyrabianie nawyku postawy prawidłowej.

Podstawą naszej terapii są specjalistyczne ćwiczenia gimnastyczno – korekcyjne, mające na celu nie tylko korektę postawy ciała, ale także poprawiające ogólną sprawność i wytrzymałość organizmu.

Ćwiczenia skupiają się na normalizacji napięcia tkanek miękkich poprzez rozciągniecie mięśni przykurczonych oraz wzmocnienie mięśni osłabionych, a także na prawidłowym zakresie ruchu w stawach.

Indywidualnie dobrany zestaw ćwiczeń do jednostki chorobowej oraz fachowa kontrola poprawności wykonywania ćwiczeń zapewnia optymalną rekonwalescencje.

Nasi Pacjenci otrzymują również plan ćwiczeń w formie pisemnej (papierowa / plik), co pozwala na ćwiczenie w domu bez pominięcia ważnych szczegółów terapii.

Ważnym aspektem rehabilitacji jest wyeliminowanie błędnych nawyków postawy podczas długotrwałej, jednorodnej pozycji.

W rehabilitacji wykorzystujemy również zabiegi z zakresu medycyny fizykalnej takie jak: elektrostymulacja prądy TENS, laser biostymulacyjny, lampę Sollux, lampę kwarcową, lampę Bioprton, KinesiologyTaping, sonofeedback oraz terapię manualną.